DW Przeworsk

Tym razem nasz przeworski rejon skorzystał z zaproszenia kręgu DK z Gorliczyny. Pomimo mrozu i śliskich dróg przyjechaliśmy dość licznie, żeby nacieszyć się darem wspólnoty. Było warto; w konferencji nasz moderator ksiądz Piotr Zawadzki podkreślił wartość bycia wśród ludzi, którzy na swej drodze spotkali Jezusa. Tęskniąc za spotkaniem z Panem Jezusem, tęsknimy też za spotkaniem ze wspólnotą. Ksiądz Piotr poruszył wiele wymiarów trwania we wspólnocie. Najpierw nasza relacja osobista z Bogiem, to co się dzieje w naszym sercu, stanięcie w prawdzie przez oczyszczenie. Następnie wspólnota z ludźmi; idziemy do innych, żeby dać im to, co posiadamy. Nasza postawa diakonii. Dalej wejście w tajemnicę Trójcy Świętej. To Duch Święty powinien być nam najbliższy, kiedy wchodzimy w relację z Bogiem i chcemy to przenieść na nasze wspólnoty – rodzinną czy oazową. Ksiądz Piotr poruszył też bardzo ważny aspekt maryjny; to Ona, Matka Zbawiciela, była u początku Kościoła. Nasze wspólnoty są widzialnymi znakami niewidzialnej Łaski. Każdy krąg, każda grupa młodzieżowa czy Oaza Dzieci Bożych, to jest namacalna rzeczywistość Kościoła.

Wiele skorzystaliśmy słuchając homilii, którą wygłosił do nas ksiądz Jakub Sieniawski. Podkreślił między innymi, że nasza obecność w Ruchu Światło-Życie ma być oparta na prawdzie i autentyczności.

Druga część spotkania odbyła się w szkole, gdzie gospodarze przygotowali dla wszystkich miejsce na rozmowy w grupach i agapę. O piękną oprawę muzyczną w czasie Eucharystii zadbała schola pod kierownictwem Kasi Sławińskiej.

Dziękujemy naszej Rejonowej Diakonii Jedności za przygotowanie tego wartościowego czasu adwentowego spotkania.

DW Łańcut

W dniu 10.12.2023 przeżywaliśmy adwentowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie
dla rejonów Łańcut I i Łańcut II w Soninie, w parafii pw. św. Jana Chrzciciela.
Po zawiązaniu wspólnoty, ks. Grzegorz Rejman wygłosił konferencję na temat „Kościół jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek”.
W Namiocie Spotkania rozważaliśmy Ga 5.16-26.
Głównym punktem Dnia Wspólnoty była koncelebrowana Eucharystia, której przewodniczył i kazanie wygłosił ks. Krzysztof Kawulka, moderator rejonowy.
Praca w grupach i agapa odbyła się w Domu Kultury w Soninie.
Nasz Dzień Wspólnoty swoją obecnością ubogaciła para diecezjalna, Danuta i Marek Polańscy.

DW Leżajsk

9 grudnia 2023 roku w Brzózie Królewskiej odbył się Adwentowy Dzień Wspólnoty rejonu Leżajsk. Eucharystii przewodniczył ks. Jan Balicki, Słowo Boże wygłosił moderator rejonowy, ks. Łukasz Mendrala. Po wspólnotowej Eucharystii przeszliśmy do szkoły na dalszą część programu. Podczas uczty miłości agape odwiedził nas gość specjalny, św. biskup Mikołaj. Spotkanie zakończyliśmy błogosławieństwem ks. moderatora.

DW Leżajsk_galeria

DW Rymanów

Drugą niedzielę adwentu rejon Rymanów przeżywał wspólnie, zebrany w kościele parafialnym w Rymanowie Zdroju, gdzie odbywał się kolejny w tym roku formacyjnym Dzień Wspólnoty. Po zawiązaniu wspólnoty poprzez wezwanie Ducha Świętego, uczestnicy w ramach Namiotu Spotkania pochylili się nad fragmentem listu św. Pawła do Galatów (Ga 5, 16-26), który mówi, że jako ludzi należących do Chrystusa powinno charakteryzować nas życie duchowe, nie cielesne.

Ile masz czasu? Tym, z pozoru zwyczajnym pytaniem ks. Władysław Hajduk rozpoczął swoje kazanie. Słuchacze zostali zachęceni do refleksji nad przemijaniem i ulotnością zarówno ludzkiego życia, jak i danej chwili, która jest czasem szczególnej łaski, bowiem człowiek działa teraz, teraz może prosić o łaskę, teraz jej doświadczyć. Przeszłość jest faktem dokonanym, którego nie sposób zmienić, a przyszłość jest niepewna. Ważne jest by czuwać w gotowości, by dzień, który przyjdzie, nie zastał nas jak złodziej. Na czym jednak ma polegać czuwanie? Ksiądz Władysław odniósł się do sceny z filmu ,,Wyszyński. Zemsta czy przebaczenie”, w której to ranny żołnierz niemiecki spowiada się nie wymieniając przy tym jednak grzechów bezpośrednio związanych z realiami wojny. Zapytany między innymi o to, czy zabijał, odpowiada przepełniony nienawiścią do ,,bolszewików, którzy nienawidzą Boga”, że im się przecież należy śmierć. Nie czuje żalu za popełnione zbrodnie i w konsekwencji nie dostaje rozgrzeszenia. Mężczyzna ten określony jest jako ofiara szkodliwej propagandy, człowiek pogubiony, który nie miał dostępu do prawdy. I my również, jak mówił ksiądz, możemy zagubić się w dzisiejszym świecie pełnym półprawd i zniewalających ideologii. A czuwać oznacza mieć kontakt ze Słowem-Prawdą. Przedstawiona w filmie postać ostatecznie zaczyna żałować swoich grzechów i nawraca się. My, jako ludzie trwający w Kościele, powinniśmy stale troszczyć się o dostęp do Słowa i nim się karmić. Jak tłumaczył ksiądz, wszelkie ideologie są słowami idoli, które przesłaniają nam prawdę.

Następne punkty programu również obfitowały w pytania uniwersalne, dotyczące udziału jednostki we wspólnocie Kościoła. Konferencja poruszała problematykę samej istoty Kościoła, jego wartości dla odbiorcy oraz możliwości jego zaangażowania się w życie wspólnoty. Ksiądz moderator zachęcał swoich słuchaczy do samodzielnego wysnuwania odpowiednich wniosków i dzielenia się nimi. Uzmysławiał wszystkim, że cena nie zawsze idzie w parze z wartością a pozornie bezwartościowy kamień może stać się kamieniem węgielnym.

Spotkania w grupach skłaniały do refleksji nad zbiorowościami, w jakich każdy z nas się obraca i na tym, jaka część z nich stanowi wspólnoty. Uczestnicy wspólnie zdefiniowali wspólnotę jako grupę ludzi, którzy jednoczą się w wysiłkach aby osiągnąć wspólny cel. Czy w takim razie środowisko w mojej pracy jest wspólnotą? Czy jest nią klasa w szkole, grupa na studiach? O tym, jakie cechy powinna mieć wspólnota, pisał ks. Franciszek Blachnicki, którego teksty zainspirowały uczestników do wymienienia przykładów działań jakie podejmować powinny grupy, by mogły stanowić prawdziwe wspólnoty. Na koniec każdy mógł rozważyć, czego brakuje grupie, w której formuje się na co dzień.

Zwieńczeniem Dnia Wspólnoty było radosne biesiadowanie podczas agape.

Ile mamy czasu? Nie wiemy, co przyniesie jutro, czy warto odkładać na później to, co gwarantuje zbawienie? Czy zdążymy? Czy może, jak w przypowieści o pannach głupich i mądrych, przekonani, że na pewno się uda, pobiegniemy za tym, co być może mniej istotne i właśnie w tym momencie przyjdzie Pan? Czym jest dla mnie Kościół, co mi daje, a co ja wnoszę do niego? Czy jestem świadomy łask, których udzielił mi Bóg bym służył nimi w kościele? Czy zdaję sobie sprawę, że jestem częścią Mistycznego Ciała Chrystusa, które beze mnie będzie niekompletne? Wiele wniosków można wyciągnąć z tego dnia wspólnoty i oby pozostały one w naszej pamięci jak najdłużej. Wszyscy zostaliśmy obdarowani, każdy innymi łaskami po to, byśmy mogli służyć sobie wzajemnie i razem dążyć do zbawienia.

Weronika Filus DKS