Najbardziej wiarygodny świadek to taki, którego życie przemienia innych. Historia opisana w jednej z ksiąg Starego Testamentu opowiada o skutecznym świadectwie starszej, doświadczonej kobiety. Przemiana pod wpływem świadectwa i zawierzenie Bożej opatrzności niemal dosłownie połączyło nawróconą z Chrystusem; została jedną z pięciu kobiet wymienionych w rodowodzie Jezusa.

            Dzieje Rut,  przedstawiające wydarzenia sprzed ponad 2000 lat, przekazywane z pokolenia na pokolenie, zostały zapisane przypuszczalnie po 538 roku przed Chrystusem. Celem Księgi jest nakreślenie rodowodu króla Dawida. Ta piękna opowieść historyczna jest nadal pomocna w rozwoju duchowym i moralnym wiernych.

            Rut to Moabitka – poganka, synowa Noemi – Izraelitki. Porzuca swój dom i rodzinę, aby udać się z Noemi do Betlejem. Przyjmuje Jahwe za swego Boga i deklaruje przynależność do narodu Izraela.  Noemi, kierując się prawem lewiratu, doprowadza do małżeństwa Rut z bogatym krewnym Boozem, z plemienia Judy, z  Betlejem. Bóg im błogosławi, rodzi się syn Obed – dziadek króla Dawida. Z tego rodu narodził się Jezus  Chrystus. Rut wymieniana jest w Ewangelii wg św. Mateusza(1,5), w podanej genealogii Jezusa.

            Rut pełna ufności łączy swoją przyszłość z Noemi, matką swojego zmarłego męża. Wierzy, że Noemi działa zgodnie z wolą Bożą, decydując się na powrót do Judy „Pan zlitował się nad swoim ludem i dał mu chleb (…) wyruszyła więc”. (Rt 1,6-7). Rut postanawia też wyruszyć z teściową Noemi. Opatrzność Boża i ludzkie zaangażowanie nie zawodzą nawet w trudnych okolicznościach życiowych. Bóg potrafi wyprowadzić człowieka z największego nieszczęścia. Rut czuje się mocno związana z teściową, jest wyjątkowo jej oddana. Zapewne świadectwo życia bogobojnej Noemi miało wpływ na zmianę tożsamości i niewymuszone zaakceptowanie nowej religii przez Rut. Rut choć jest poganką, Moabitką, wyznaje uroczyście wiarę w Jedynego Boga Jahwe i chęć przynależności do narodu wybranego. Mówi do Noemi: „gdziekolwiek pójdziesz, tam i ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam i ja zamieszkam, twój naród stanie się moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem” (Rt 1,16). Przysięga Rut, jej włączenie do społeczności izraelskiej jest świadectwem, że Pan jest Bogiem wszystkich narodów. Rut dobrowolnie opuszcza ojca, matkę, swoją ojczystą ziemię, aby chronić się pod skrzydła Pana, Boga Izraela (Rt 2,11). Posłusznie wypełnia wskazówki i rady teściowej Noemi, która staje się narzędziem w realizacji Bożych planów i zamierzeń. Mówi: „zrobię wszystko co mi powiedziałaś” (Rt 3,5). Poddaje się prawom i obyczajom obowiązujących Izraela (Rt 3,9b-14a). Kieruje się właściwą motywacją i wolą realizacji prawnie akceptowanego dobra jakim jest prawo lewiratu. Pragnie też zapewnić trwałość domu swojego teścia Elimeleka. Rut swoją pokorą i wdzięcznością pozyskuje sympatię i przychylność Booza, bogatego rolnika, powinowatego Noemi. Najbardziej zdumiewa go, że Rut z tak wielką i wyjątkową wiarą oddała się Bogu Izraela. Bóg jest tym, który wszystko widzi i wszystkim kieruje. Czuwa nad każdym, kto się Mu powierza. Pobłogosławił Rut i Boozowi. Małżeństwo zostało obdarzone synem Obedem, który był ojcem Jessego, a Jesse był ojcem króla Dawida.

            Wiara Rut, przyjęcie Boga Jahwe do swojego życia, jest głoszeniem chwały ukrytego kierownictwa Boga w historii ludzi i całego narodu.